روبن اوستلوند، رئیس هیات داوران آخرین دوره کن و برنده دو نخل طلا، با انتقاد از فیلم «باربی» به کارگردانی گرتا گرویگ، این اثر پرفروش را «یک بدبینی که در پوسته‌ای از خوش‌بینی پنهان شده است» توصیف کرد.
به گزارش خبنگار سینمایی فارس، گرویگ که ریاست هیات داوران جشنواره کن در سال ٢٠٢٤ را به عهده دارد و قرار است جانشین اوستلوند شود، امسال فیلم پرفروش «باربی» را روی پرده سینماها داشت که بیش از ١.٤ میلیارد دلار فروخت و به پرفروش‌ترین فیلم سال تبدیل شد و بالاترین تعداد نامزدی در جوایز گلدن گلوب را نیز به دست آورد. «بله باربی را دیده‌ام و فیلم را دوست ندارم. یک بدبینی که به خوش‌بینی ملبس شده است. این فیلم به شکلی کامل دیوانگی دوران ما را شرح می‌دهد.» اوستلوند در مصاحبه با پرمیر بیان کرد. «یک کمپانی سازنده اسباب‌بازی تامین مالی فیلمی درباره خودش را به عهده می‌گیرد و یک فیلمساز مولف آمریکایی را می‌خرد تا عروسک‌های قدیمی‌شان را مقبول‌تر نشان دهند و عرضه کنند؛ به نظرم کاملا نابخردانه است.» کارگردان «مثلث غم» و «فورس ماژور» با بیان اینکه «باربی» بیش از آنکه درباره دنیایی حقیقی باشد در مورد جهانی مجازی است، گفت که فیلم درباره «بیانیه‌ها، نقل قول‌ها، و موضع‌گیری بی‌وفقه درباره یک موضوع است». «یکی از وجوه مثبت کاپیتالیسم این است که با توجه به رقابتی که در جریان است، محصولات بیشتری تولید می‌کنیم. و سعی می‌کنیم که بعدی بهتر از قبلی باشد و نیازمند بازخوردهای مثبت میان مخاطب و تبلیغات دهان به دهان هستیم.» این کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سوئدی افزود که فیلمی مثل «باربی» این فرایند را با هزینه‌کردن میزان زیادی پول در بخش بازاریابی غارت می‌کند؛ در حالی که به ندرت واکنش‌های مثبتی وجود دارد. سخنان اوستلوند بازتاب نظر کلی رایکارد، کارگردان فیلم‌های «حاضرشدن» و «نخستین گاو»، است که درباره «باربی» است. این فیلمساز تحسین‌شده در ماه سپتامبر به انتقاد از آخرین اثر گرویگ پرداخت و «باربی» را «بازاریابی در مقابل هنر» برشمرد. در زمان اکران «باربی» کمپین تبلیغاتی گسترده‌ای درسرتاسر جهان شکل گرفت و عده زیادی که سالها به سالن‌های سینما نرفته بودند، متقاعد شدند که فیلم را ببینند. کاربران در زمان اکران فیلم، زمانیکه کلمه «باربی» را در گوگل سرچ می‌کردند، با زرق‌وبرق صورتی‌رنگ روبرو می‌شدند. رویداد اینترنتی «باربنهایمر» که پس از اعلام اکران همزمان «باربی» و «اپنهایمر» به کارگردانی کریستوفر نولان شکل گرفت و به رشد فروش هر دو فیلم منجر شد. حتی در ماه‌های منتهی به اکران «باربی»، کسانی که مطلقا علاقه‌ای به سینما نداشتند هم قادر به فرار از کمپین تبلیغاتی این فیلم نبودند و در محصولات غیرمرتبط نیز ردپایی از آن دیده می‌شد. اما چیزی در این میان به شکل کلی گُم شد؛ «باربی» به یک پدیده بدل شد و کمتر کسی درباره کیفیت آن سخنی به زبان می‌آورد و بسیاری به طوری ناخواسته گرفتار فیلم شده بودند. انتهای پیام/